വായനയുടെ കുടുക്കുമായി ആരാച്ചാര്‍

ആരാച്ചാര്‍- കെ.ആര്‍.മീര

പ്രസാധനം-ഡി.സി.ബുക്സ്

വില- 275

552 പേജുകള്‍

മുമ്പെവിടെയോ വായിച്ചതാണ്, നമ്മുടെ നൂറ്റാണ്ടിലെ രണ്ടോമൂന്നോ സാഹിത്യ തലമുറകളെ വേര്‍തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാര്‍ഗം മരണമെന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തോട് അവര്‍ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കലായിരിക്കും എന്ന്. മരണത്തിനു നേര്‍ക്കുള്ള ഒരു കലാകാരന്‍റെ മനോഭാവത്തില്‍ നിന്ന് പ്രാതിഭാസികപ്രപഞ്ചവുമായുള്ള അയാളുടെ മൊത്തം ബന്ധങ്ങള്‍ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാനാകും. അസ്ഥിത്വത്തിന്‍റെ പരമമായ ചില മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളുമായി അയാള്‍ക്കുള്ള ബന്ധത്തിന്‍റെസ്വഭാവവും ഇതില്‍ നിന്നും തെളിഞ്ഞുകിട്ടും. തുടക്കം മുതല്‍ ഒടുക്കം വരെ മരണത്തെ നിശ്വാസവായുവിലെ സുഖമുള്ള ചൂടുപോലെ കൂടെ നടത്തുന്ന ഒരു നോവല്‍ ഇതിനുമുമ്പ് വായിച്ചിട്ടുള്ളതായി ഓര്‍മ്മയില്ല. മരണമെന്ന സുനിശ്ചിതവും അത്രതന്നെ അനിശ്ചിതവുമായ സത്യത്തെ, ജന്മം കൊണ്ടും കര്‍മ്മം കൊണ്ടും മരണം കൊണ്ടുജീവിക്കുന്ന 'ആരാച്ചാര്‍'മാരെ, മനുഷ്യന്‍റെ സഹജമായ പരവൃത്താന്തദാഹത്തെ, അതിനെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന മാധ്യമമാത്സര്യങ്ങളെ, ആദികാലം മുതല്‍ തുടങ്ങി ഇന്നും തുടരുന്ന ലൈംഗിക അപചയങ്ങളെ, ഭരണകൂട നായാട്ടിനെ, പാര്‍ശ്വവല്‍കരണത്തെ എല്ലാം  അക്ഷരങ്ങളുടെ ഒരൊറ്റ കുടുക്കില്‍ ബന്ധിച്ച് വായനയുടെ നിലവറയിലേക്ക് എറിഞ്ഞു തന്നിരിക്കുകയാണ് "ആരാച്ചാര്‍" എന്ന നോവലില്‍ കെ.ആര്‍.മീര.

ക്രിസ്തുവിനും 400 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ്, ഭാരതമോ, ഇന്നത്തെ കൊല്‍ക്കത്തയോ ഉണ്ടാകുന്നതിനു മുമ്പ്, നീതിനിര്‍വഹണത്തിന്‍റെ ഒഴിവാക്കാനാകാത്ത കണ്ണിയായി ഉണ്ടായി വന്ന ആരാച്ചാര്‍ കുലത്തിന്‍റെ അവസാനകണ്ണികളാണ് ഫൊണിഭൂഷണ്‍ ഗൃദ്ദാമല്ലിക്കും മകള്‍ ചേതന ഗൃദ്ദാമല്ലിക്കും കുടുംബവും. ശ്വസിക്കുന്ന വായുവിലും, കുടിക്കുന്ന വെള്ളത്തിലും, മുഴങ്ങുന്ന ഓരോ ശബ്ദത്തിലും മരണം മാത്രം അനുഭവവേദ്യമാകുന്ന നീംതലഘാട്ടിനും സ്ട്രാണ്ട് റോഡിനും സമീപത്താണ് മരണമില്ലാത്ത ദാരിദ്ര്യവും ദുരന്തങ്ങളും കഥപറയുന്ന അവരുടെ വീട്. സഹസ്രാബ്ദങ്ങളുടെ പാപം മുഴുവന്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി കറുത്ത ഗംഗയും സമീപം. എണ്‍പത്തഞ്ചുകാരനായ അച്ഛന് പിന്‍ഗാമിയായി ആരാച്ചാര്‍ ആകേണ്ടിവരുന്ന ചേതന എന്ന ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരിയുടെയും അവളുടെ അതിജീവനത്തിന്‍റെയും കഥയാണ് ആരാച്ചാര്‍.

ഈ നോവല്‍ ഒരു പത്തോ ഇരുപതോ വര്‍ഷംമുമ്പ് എഴുതപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും ആരാച്ചാരുടെ കഥയില്‍ കാര്യമായമാറ്റം വരുമായിരുന്നില്ല എന്നാണ് തോന്നിയത്. പക്ഷെ സഞ്ജീവ് കുമാര്‍ മിത്രയെന്ന മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകനിലൂടെയും അയാളുടെ സി.എന്‍.സി.ചാനലിലൂടെയും  നോവലിനെ വര്‍ത്തമാനകാലത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു. ജാതീയമായ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ജനിതകമായി എങ്ങനെ മനുഷ്യന്‍ തളച്ചിടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നും ഈ വിശാലമായ നോവല്‍ ചേതനയിലൂടെയും സഞ്ജീവ് കുമാറിലൂടെയും നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

ലോകത്തിലെ ആദ്യ, ഏക വനിതാ ആരാച്ചാറായി ചേതന നിയമിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഭാരതീയ സ്ത്രീത്വത്തിന്‍റെ ശക്തിയുടെയും സ്വാഭിമാനത്തിന്‍റെയും പ്രതീകവുമായി പ്രകീര്‍ത്തിക്കപ്പെടുകയും നോവല്‍ പൂര്‍ണമായും ഒരു സ്ത്രീപക്ഷ വായനയായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നോവലിന്‍റെ ഓരോ പേജിലും മരണമെന്നതുപോലെ ശക്തമായ  സ്ത്രീപക്ഷ ചിന്തകളും ഓരോ കുടുക്കുകളില്‍ നിലവിളിക്കുന്നത് കാണാം. ഒരിക്കലെങ്കിലും നിന്നെ എനിക്കനുഭവിക്കണം എന്ന് ആദ്യകാഴ്ച്ചയില്‍ സഞ്ജീവ്കുമാര്‍ പറയുമ്പോള്‍ ചൂളിപ്പോകുന്ന ചേതന, ഞെരിഞ്ഞ ഇടതു മാറിടത്തിന്‍റെ പുഴുവരിക്കുന്ന സ്മരണകളുമായി കഥാന്ത്യത്തില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും നിങ്ങളെ എനിക്കനുഭവിക്കണം എന്നുപറഞ്ഞു അയാളുടെ ആണത്തത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന കരുത്തുറ്റ പെണ്ണായി മാറി സ്വാഭിമാനത്തിന്‍റെയും ശക്തിയുടെയും പ്രതീകമായി സ്വയം മാറുകയാണ്. ഒരേ സമയം ആഗ്രഹിക്കുകയും വെറുക്കുകയും ചെയ്യാനുള്ള സ്ത്രീസഹജമായ വൈകാരികതയെ ഭംഗിയായി നോവലില്‍ പലയിടങ്ങളിലും വരച്ചിടുന്നതും കാണാം. ആരാച്ചാര്‍ ചരിത്രങ്ങളില്‍ നിന്നും നിരവധി സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ഥാക്കുമായുടെ കഥകളിലൂടെ ഇറങ്ങി വന്നു ചേതനയ്ക്ക് കരുത്തു പകരുന്നുമുണ്ട്.

കൊല്‍ക്കത്തയുടെ ചരിത്രവും വര്‍ത്തമാന ജീവിതചര്യകളും സ്ട്രാണ്ട്റോഡില്‍ നിന്നും സോനാഗച്ചി വഴി, ആലിപ്പൂര്‍ ജയില്‍വഴി, ചാനല്‍ സ്റ്റുഡിയോ വഴി നമ്മെ നടത്തി ഓരോന്നും വ്യക്തമായ ദൃശ്യങ്ങളായി മനസ്സില്‍ പതിപ്പിക്കുന്നു ഈ നോവല്‍. അതേസമയം മരണത്തോടും, അതിന്‍റെ അനിശ്ചിതമായ സുനിശ്ചിതത്വത്തോടും, തൂക്കുകയറിന്‍റെ മെഴുകുപുരണ്ട മിനുപ്പിനോടും നമ്മള്‍ അത്രതന്നെ താതാത്മ്യം പ്രാപിച്ചിട്ടുമുണ്ടാകും. ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരചരിത്രം, പുരാണങ്ങള്‍, പ്രാദേശികമായ കെട്ടുകഥകള്‍, ടാഗോര്‍, അടിയന്തിരാവസ്ഥ തുടങ്ങി നിരവധി നിരവധി സംഭവങ്ങള്‍, വ്യക്തികള്‍ എല്ലാം തൂക്കുകയറിലെ ചകിരിനാരു കണക്കെ നോവലില്‍ ഇഴപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട്.

മികച്ചൊരു വായന സമ്മാനിച്ച പുസ്തകമാണ് ആരാച്ചാര്‍ എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. അഴുക്കുനിറഞ്ഞു കറുത്ത ഗംഗയിലൂടെ ഏതോ ആഡംബരബോട്ടില്‍ മഞ്ഞയും ചുമപ്പും നിറങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ ആരാച്ചാര്‍ കുടുംബത്തിലേക്ക് ഒന്ന് എത്തിനോക്കി വായനയിലേക്ക് കടക്കുമ്പോള്‍ വളരെ അനുഭവപാടവമുള്ള ആരാച്ചാരുടെ കരവിരുതോടെ വായനയുടെ കുടുക്ക് നമ്മുടെ കഴുത്തില്‍ കൃത്യമായി മുറുക്കിയിരിക്കും എഴുത്തുകാരി. പലപ്പോഴും അനാവശ്യചരിത്രവര്‍ണ്ണനയുടെയും കെട്ടുകഥകളുടെയും കുത്തൊഴുക്കില്‍ കൈകാലിട്ടടിക്കുകയും തലവെട്ടിക്കുകയും ചെയ്യാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവസാനം നിയതമായ അവസാനത്തിലേക്ക് ചേതനയോടൊപം കടന്നു ചെല്ലാതെ മറ്റു മാര്‍ഗങ്ങള്‍ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..

നോവലവസാനിക്കുമ്പോള്‍ വരണമാല്യമണിയിക്കാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്ന പിരടിയില്‍ മരണപാശം മുറുക്കി, പുഴയില്‍ നിന്ന് കടലിലേക്ക് പായുന്ന ഹില്‍സമത്സ്യത്തെ പോലെ  നടന്നിറങ്ങുന്ന ചേതനയോടൊപ്പം നമ്മളും ചെല്ലുന്നു. ആരും തന്നെ തടയില്ലെന്ന അവളുടെ ഉറച്ച വിശ്വാസം നമ്മളിലേക്കും പടരുന്നു.. കാരണം, ചേതനയെ പോലെയുള്ള പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഇന്നിന്‍റെ ആവശ്യമായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നല്ലോ..

©മനോജ്‌ വെള്ളനാട്